3 oktober: Lesotho uit ....... riemen vast

Met z'n viertjes op 1 ijskoude kamer slaapt toch wat minder ontspannen dan we gewent waren ...... wel lekkere bedden en voldoende dekens om warm te blijven en lekker te liggen.
Ik was mooi op tijd wakker om de zon op te zien komen en heb me warm aangekleed en ben naar buiten gegaan om er foto's van te maken.

Het ijs zat op de auto en het vroor echt ....... Brrr, wat koud.
Maar de zon kwam prachtig vanachter de bergen op (met een bloedgang trouwens) en nam al vrij snel in kracht toe dus ..... de ergste kou was snel uit de lucht.
Tijd genoeg voor een vroege ochtendwandeling door de omgeving van St. James Guesthouse.

Zo rond 06.30 uur werd het wat druk op straat en reden de passagiers busjes af en aan, vol met dicht op elkaar gepropte mensen ging het met "hoge" snelheid van de berg af richting Mokhotlong, ik was blij dat ik er niet van afhankelijk was.

Rond half acht was ik weer terug en even later kwam, de door de priester beloofde, Paulinah.
Een aardige mevrouw die twee jaar geleden haar man was verloren door een auto-ongeluk en sindsdien het beheer had gekregen over de Lodge en het kerkgebouw (zeg maar een kostersfunctie).
Zo kan ze, met hulp van de priester, in het levensonderhoud voorzien van haar gezin ...... goeie baas en een aardige man .... die priester.

We rekenden af, hebben frisdrank en een zak snoep voor de kinderen en en extraatje voor Paulinah achtergelaten en werden uitgenodigd om het kerkgebouw even van binnen te bewonderen ...... ja graag natuurlijk.
Het bleek een verrassend vrolijk geschilderde kerk te zijn met heel veel plaatsen die iedere Zondag allemaal bezet bleken. Er werd geluisterd, gebeden maar vooral gezongen tijdens de dienst vertelde Paulinah maar wij waren wel nieuwsgierig hoe de begeleiding van dat gezang dan was.
Er stond naast het altaar een leeg olievaatje van de Koninklijke Shell uit Pernis met een kleine opbouw waar allemaal doppen aan waren bevestigd.
Een paar zwart houten trommelstokken en de rest kun je wel raden.
Paulinah bleek ook de machinist van dit muziek instrument en heeft even laten horen hoe het in de praktijk klinkt ........ onze plaatselijke dominee Hoekstra zou er snel klaar mee zijn maar, wij hebben erg gelachen.

Dag Paulinah, hallo A2.
We zouden om Lesotho van binnen te leren kennen een rondje door het Noordelijke gedeelte van het land maken.
De gravelroad waar het Guesthouse aan lag was onderdeel van de route dus we gingen verder met onze tocht.

Onderweg bleek dat de weg eigenlijk uitsluitend door de alom aanwezige passagiersbusjes werd gebruikt en verder werd benut door pakezels en hun begeleiders. Zwaar beladen met zakken of takkenbossen sjokten die ezels de berg op of af onder begeleiding van dik ingepakte mannen met hun bivakmutsen op.
Op de berg werden de kleine stukjes vruchtbare grond omgeploegd met behulp van een enkelbladige ploegje wat door 4 koeien werd voortgetrokken en door pezige boeren in het spoor werd gehouden ..... effe wat anders dan met een grote ploeg en een 150 PK trekker met airconditioning door de poldergrond jassen.

De reis liep minder gesmeerd dan gedacht en na een half uur begon het te morren in de auto.
De weg werd nog minder van kwaliteit en kon uiteindelijk de competitie met de Sanipas niet eens meer aan.
We gingen terug ...... opnieuw ruim een halfuur flink door elkaar schudden maar we kwamen weer op bekend terrein en uiteindelijk op de A1 ...... een hele mooie asfaltweg.
Door een leeg landschap ........ wat onwaarschijnlijk leeg, onbegroeid en armoedig ........ besloten we dat het land Lesotho geen punten ging scoren en dat ons bezoek direct voor twee keer ging tellen ..... de eerste en de laatste keer.

Wel hoog overigens ..... we zijn vandaag meerdere keren over bergpassen gereden die ruim boven de 3000 hoogte meters waren ...... geweldige uitzichten over een kaal en onherbergzaam land.
Zodra we dan weer wat lager kwamen en er weer van die armoedige hutjes verspreid stonden zaten er ook weer mensen in grote dekens en met bivakmutsen langs de weg te zwaaien en op hun buik te wijzen ...... ze wilden een bijdrage kennelijk ....... de lust om daaraan mee te werken was gisteren door hun landgenoten al bij ons weg genomen ...... en verder....

We hebben nog even neer gekeken op een de activiteiten bij een diamantmijn.
Enorme vrachtwagens reden af en aan en kiepten verwerkte rots in de diepte.
Geweldig gezicht en we hebben natuurlijk geen idee hoeveel ruwe diamant daar gevonden wordt maar de grote van de fabriek doet vermoeden dat er serieuze handel wordt gedaan.
De mensen die er werken "wonen" in de meest armoedige hutje die we tot nu toe hebben gezien op een steenworp afstand van de fabriek ..... net ver genoeg weg om warm gelopen op het werk aan te komen ...... en veel diamanten krijgen ze kennelijk ook niet mee naar huis.
De priester paste beter op Paulinah ........ bedrijfsleven versus Kerk ..... duidelijke overwinning voor de Kerk.

Lesotho uit ...... een vloeiend proces.
Zuid Africa in ........ een formaliteit.

Ons overnachtingsadres was naast de grenspost dus we waren snel geïnstalleerd .... omdat we zelf wilden kunnen koken hebben we een gezamenlijk huisje gekregen in plaats van de kamers die geboekt waren ....... super voor elkaar dus we besloten om een dag langer te blijven en rust te nemen. De vele indrukken van de reis tot nu toe hebben even landingstijd nodig en een dagje niet in de auto werd door iedereen toegejuicht.

We zijn naar Fourisburg gereden ..... 9 km verderop ..... en hebben daar boodschappen gedaan.
De plaatselijke slager maakte niet alleen heerlijk vlees maar gebruikte de huiden van de beesten voor het vervaardigen van riemen, tassen, halsters voor paarden en God weet wat voor zaken nog meer ...... wanneer er even geen klanten in de winkel waren maakte hij die zaken allemaal zelf ..... iedereen zijn hobby maar hij maakt prachtige riemen en daar hebben Henk en ik er ieders eentje van gekocht ....... werd keurig op maat gemaakt ..... helemaal goed.

Henk heeft zijn BBQ kunsten weer vertoond en vanwege het in Lesotho opgelopen slaaptekort rolden we vroeg in ons heerlijke mandje ...... morgen effe niks.