Swaziland here we come .....
Door: Klaas
Blijf op de hoogte en volg Klaas
29 September 2016 | Swaziland, Malkerns
We konden op onze vertrekdag vanuit Sabie eerst nog even genieten van het ontbijt en we reden om 09.00 uur vanachter het schuivende hek richting de grens met Swaziland.
Het was een verplaatsingsdag ..... Kilometers maken dus.
Na een tocht door de bergen met fantastische uitzichten komen we in dichterbebost gebied aan en stuiten op een grenspost .... Het hek dicht, grote 4x4 terreinwagens op de parkeerplaats en een aardige man die ons uitnodigde om met onze papieren ons te melden in het hokje.
Daar worden we professioneel van stempels voorzien en worden we door gelaten.
Rechtsaf na de slagboom en kort daarna rijden we opnieuw tegen een slagboom aan.
Minder ruim opgezet allemaal ..... een iets naargeestiger sfeer ..... aanmerkelijk minder vriendelijke mensen in het hokje.
Henk en ik zijn echte sfeerbrengers dus we begonnen een charme offensief en de vrouwelijke ambtenaar ontdooide licht maar echt vloeibaar werd ze niet. Bij de mannelijke helft bleek standaard een chagrijnchip geïmplanteerd want er kon geen woord, geen glimlach, geen oogopslag en geen vriendelijke blik af ...... hopeloos geval dus ..... geen aandacht meer aan schenken en ...... Henk, verdomme je gaat hem niet uitdagen.
Henk hield zich in en na een groet aan de het portretten van de Koning, de Koningin Moeder en een hele foute Prime Minister verlieten we snel het grenskantoor en reden gauw door de geopende slagboom het altijd bruisende Swaziland in.
Wat een negorij, een naargeestige sfeer, super slechte wegen, steil en vol met gaten in het schaarse asfalt en even later helemaal geen asfalt meer .... alleen maar zandpad.
De plaatselijke ANWB was vergeten op deze route wegwijzers te plaatsen dus we waren aangewezen op ons navigatiesysteem. Dat werkte naar behoren gelukkig.
De rit door de bossen was, ondanks de slechte weg, interessant want het leek of het hele bos in de brand had gestaan en we hebben er vrolijk op los gefilosofeerd over oorzaak, nut of noodzaak.
De tijd vloog en en we naderden de "bewoonde wereld" en reden het plaatsje Pigs Peak binnen.
We snapten de naamgeving onmiddellijk .... wat een droefenis.
Maar we hadden ernstig zin in koffie en een broodje dus we stopten bij een restaurantje wat er min of meer keurig uitzag en heftig schoongeboend bleek te ruiken, The Woodcutters Den.
Ze hadden oploskoffie en Swazinese tosti's ...... wanneer je trek hebt smaakt alles dus we hebben "heerlijk" gegeten en zijn weer gegaan.
Lia en Diane hadden over een oeroude (300 miljard jaar) granietberg gelezen en we gingen op zoek naar het grootste granietblok ter wereld en hadden geen idee wat we moesten verwachten.
We werden getrakteerd op een route die afwisselend over asfalt en zandpaden ging en ons via steile achteraf paadjes uiteindelijk bij het natuurverschijnsel bracht.
Het leek wel een geglaceerde taart, zo rond en zo glad het glom alleen niet zo.
Hoog, hoog zeker 200 meter maar misschien wel 300 meter. We hebben er een kleine wandeling gemaakt, paar foto's gemaakt en dooooor.
We waren op weg naar Millwane Wildlife Sanctuary beetje ten zuidoosten van de hoofdstad Mbabene. Daar wachten een tweetal sterk uitvergrote bijenkorven op ons waar we twee nachten in gingen slapen.
Om er te komen bleek een probleem, ze hadden alle wegen die richting het park gingen in "onderhoud". Het navigatie systeem op tilt en we verdwaalden hopeloos in de achterbuurten waar hutjes voor de arme bevolking dicht opeen stonden en het krioelde van mensen die druk waren met iets wat wij niet snapten. Lia wilde de centrale deurvergrendeling graag op slot en iedereen snapte dat. Na een aantal rondjes vanuit diverse richtingen maar steeds weer in de compound uitkomend hebben Henk en ik krijgsberaad gehouden en toch een weg gevonden ...... we hebben ons keurig aangemeld bij de poort van het park en waren snel ter plaatse, ingecheckt naar de bijenkorven begeleid en iedereen weer blij en rustig.
De B-Hives waren werkelijk prachtige bouwwerken van gebogen takken die een als constructie dienden en die waren afgedekt met lang gras (zoals wij dat met riet doen). Prachtig ingericht, heerlijke bedden, geweldige douche/toiletgroep en een super restaurant erbij.
We hebben er heerlijk gegeten (Impala en beef) en vervolgens na de lange reisdag op tijd onder de wol ..... afwisselende dag ...... dik in orde.
Het was een verplaatsingsdag ..... Kilometers maken dus.
Na een tocht door de bergen met fantastische uitzichten komen we in dichterbebost gebied aan en stuiten op een grenspost .... Het hek dicht, grote 4x4 terreinwagens op de parkeerplaats en een aardige man die ons uitnodigde om met onze papieren ons te melden in het hokje.
Daar worden we professioneel van stempels voorzien en worden we door gelaten.
Rechtsaf na de slagboom en kort daarna rijden we opnieuw tegen een slagboom aan.
Minder ruim opgezet allemaal ..... een iets naargeestiger sfeer ..... aanmerkelijk minder vriendelijke mensen in het hokje.
Henk en ik zijn echte sfeerbrengers dus we begonnen een charme offensief en de vrouwelijke ambtenaar ontdooide licht maar echt vloeibaar werd ze niet. Bij de mannelijke helft bleek standaard een chagrijnchip geïmplanteerd want er kon geen woord, geen glimlach, geen oogopslag en geen vriendelijke blik af ...... hopeloos geval dus ..... geen aandacht meer aan schenken en ...... Henk, verdomme je gaat hem niet uitdagen.
Henk hield zich in en na een groet aan de het portretten van de Koning, de Koningin Moeder en een hele foute Prime Minister verlieten we snel het grenskantoor en reden gauw door de geopende slagboom het altijd bruisende Swaziland in.
Wat een negorij, een naargeestige sfeer, super slechte wegen, steil en vol met gaten in het schaarse asfalt en even later helemaal geen asfalt meer .... alleen maar zandpad.
De plaatselijke ANWB was vergeten op deze route wegwijzers te plaatsen dus we waren aangewezen op ons navigatiesysteem. Dat werkte naar behoren gelukkig.
De rit door de bossen was, ondanks de slechte weg, interessant want het leek of het hele bos in de brand had gestaan en we hebben er vrolijk op los gefilosofeerd over oorzaak, nut of noodzaak.
De tijd vloog en en we naderden de "bewoonde wereld" en reden het plaatsje Pigs Peak binnen.
We snapten de naamgeving onmiddellijk .... wat een droefenis.
Maar we hadden ernstig zin in koffie en een broodje dus we stopten bij een restaurantje wat er min of meer keurig uitzag en heftig schoongeboend bleek te ruiken, The Woodcutters Den.
Ze hadden oploskoffie en Swazinese tosti's ...... wanneer je trek hebt smaakt alles dus we hebben "heerlijk" gegeten en zijn weer gegaan.
Lia en Diane hadden over een oeroude (300 miljard jaar) granietberg gelezen en we gingen op zoek naar het grootste granietblok ter wereld en hadden geen idee wat we moesten verwachten.
We werden getrakteerd op een route die afwisselend over asfalt en zandpaden ging en ons via steile achteraf paadjes uiteindelijk bij het natuurverschijnsel bracht.
Het leek wel een geglaceerde taart, zo rond en zo glad het glom alleen niet zo.
Hoog, hoog zeker 200 meter maar misschien wel 300 meter. We hebben er een kleine wandeling gemaakt, paar foto's gemaakt en dooooor.
We waren op weg naar Millwane Wildlife Sanctuary beetje ten zuidoosten van de hoofdstad Mbabene. Daar wachten een tweetal sterk uitvergrote bijenkorven op ons waar we twee nachten in gingen slapen.
Om er te komen bleek een probleem, ze hadden alle wegen die richting het park gingen in "onderhoud". Het navigatie systeem op tilt en we verdwaalden hopeloos in de achterbuurten waar hutjes voor de arme bevolking dicht opeen stonden en het krioelde van mensen die druk waren met iets wat wij niet snapten. Lia wilde de centrale deurvergrendeling graag op slot en iedereen snapte dat. Na een aantal rondjes vanuit diverse richtingen maar steeds weer in de compound uitkomend hebben Henk en ik krijgsberaad gehouden en toch een weg gevonden ...... we hebben ons keurig aangemeld bij de poort van het park en waren snel ter plaatse, ingecheckt naar de bijenkorven begeleid en iedereen weer blij en rustig.
De B-Hives waren werkelijk prachtige bouwwerken van gebogen takken die een als constructie dienden en die waren afgedekt met lang gras (zoals wij dat met riet doen). Prachtig ingericht, heerlijke bedden, geweldige douche/toiletgroep en een super restaurant erbij.
We hebben er heerlijk gegeten (Impala en beef) en vervolgens na de lange reisdag op tijd onder de wol ..... afwisselende dag ...... dik in orde.
-
02 Oktober 2016 - 12:32
Mama:
O O wat zou een mens zijn zonder Tom Tom en zeker in jullie omstandig heden,
Lijken me nou niet de meest ideale UREN die achter je liggen,
achteraf altijd een mooi verhaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
