Panorama en grote vijgen

Gisteren een lang verhaal ...... Sorry maar het was te mooi om niet op te schrijven.
Over vandaag kan er wat minder sappigs verteld worden.

Een reisdag richting ons volgende onderkomen in de stad Sabie een ritje van zo'n 150 km wanneer je geen uitstapjes maakt.
Dat deden we natuurlijk wel want we moesten de Blydepoortdam die in de Panorama route was opgenomen toch zeker bezichtigen ...... Zonder dat we ons ervan bewust waren namen we dus een d-tour van een kilometertjes of 60.
Wel erg de moeite waard want er was bij de dam ook een informatiecentrum waar ze een hele mooie uitleg bij het ontstaan van de omgeving aanschouwelijk hadden gemaakt.
Het was prachtig weer, dus naast een educatief moment hebben we ook een lekkere wandeling gemaakt.

We moesten bij de toegang tot het gebied natuurlijk betalen maar Henk en ik ontdekten dat je in Sud Africa op de leeftijd van 60 jaar al recht op een gereduceerde intreeprijzen ...... maar net iets te laat ... Henk had al betaald.
Diane en ik hebben het genoegen om nu verder te reizen met twee bejaarden in de auto en bij werkelijk iedere poort, hek of intree gebied vraagt Henk aan de dienstdoende ambtenaar of er een mogelijkheid tot reductie van de intreeprijs is ...... tot nu toe zonder resultaat maar de reacties zijn onvergetelijk ..... ze liggen in een deuk, geloven Henk niet (egostrelend voor hem) en vragen of ik dan misschien onder de twaalf ben en recht op gratis toegang zou moeten hebben.

Na het stukkie omrijden de officiële Panorama route weer opgepakt en op weg richting Sabie.
Onderweg hebben we de Rondafels aanschouwd.
Een gebergte aan de overkant van een diep dal.
Ze bestaan uit een drietal bergen in de vorm van een typisch Afrikaanse hut (de Rondafel)
Perfect rond van vorm met een puntig dakje van stro .... deze bergen waren natuurlijk niet afgedekt met stro maar de gelijkenis met de huisjes was verbluffend.
Prachtige foto's gemaakt voor later en hup verder richting Sabie.

We besloten om de andere bezienswaardigheden die op de route lagen te laten voor wat ze waren en die morgen te bezoeken.

In Sabie aangekomen was het vinden van ons verblijf een peuleschilletje dank zij het navigatiesysteem en Ane (spreek uit als Aane) verwelkomde ons hartelijk met een ingestudeerde volgorde van vragen en vast patroon van antwoorden ...... Heel aparte manier van gastvrijheid maar echt fout was het ook weer niet.
Een prachtige locatie was het wel in ieder geval en heerlijke kamers ..... Wel een stapje omhoog in verhouding tot het tentenkamp in de bush bij Victor.

We zouden eten bij het restaurant waar Henk en Lia 5 jaar geleden samen met Marjolein hadden gegeten ..... was erg goed bevallen en dat wilden wij ook wel meemaken.
Ane had de route uitgelegd maar in het stikke donker van het vrijwel onverlichte Sabie was de verwarring compleet in de auto. Hoeveel straten hebben we nu rechts gehad en wat was wel een straat en wat niet.
Na een beetje heen en weer getour toch maar een inwoner van de stad staande gehouden ..... Die wees ons na enig nadenken de weg ...... wij welgemoed op pad om na 2 kilometer gewoon op de provinciale weg terecht te komen ..... weg van de stad.
Dat kon nie goe zijn nie ..... Dus "schuif niet langs start en collecteer geen 200 Rand en ga op zoek naar the Big Fig Tree".

We vonden het restaurant en het bleek dat het de moeite van het zoeken meer dan waard was.
Heerlijk sfeertje, fantastisch eten, lekker biertje/wijntje en nadat we alles tot ons genomen hadden namen we afscheid met een gereserveerde tafel voor 4 voor de volgende dag ..... Dat konden we best nog een keertje wagen vonden we collectief.

Ik verliet het restaurant met het gevoel wat ik ook heb wanneer ik ben wezen eten bij mijn schoonmoeder ..... Flink rechtop lopen zodat het lijf maximale ruimte geeft aan het genuttigde ..... helemaal goed.

Op naar "huis", nog een borreltje en lekker slapen.
Morgen de Panorama route in tegengestelde richting ...... kww (kieken wat 't wordt)